|
||||||||
“ This room is filled with soaring blues, zydeco twists, late-night ballads, Al meer dan 50 jaar is Roomful of Blues legendarisch als jump blues en swingband. Ze tourden zowat de wereld rond en brachten al meer dan 20 albums uit. Met vijf Grammy-nominaties en een lange reeks muziekprijzen en onderscheidingen is Roomful een erkende leider in het genre geworden. Roomful of Blues begon in 1967 toen een groep tieners uit het zuiden van Rhode Island met een gedeelde passie voor de blues, een bluesband in Chicago-stijl vormden. Ze voegden in 1970 een blazerssectie toe en brachten in 1977 hun titelloze debuutalbum uit bij Island Records (later heruitgegeven op Hyena Records). Al meer dan twee decennia wordt Roomful of Blues geleid door gitarist Chris Vachon en saxofonist Rich Lataille (die in 1970 als tiener bij de band kwam). In die tijd maakte o.a. Sugar Ray Norcia (zang, mondharmonica), Duke Robillard (gitaar), Ronnie Earl (gitaar) en Lou Ann Barton (zang) deel uit van de band. Sinds 2010 staat Phil Pemberton in de schijnwerpers als zanger van de band en bestaat de line-up verder uit: Chris Vachon (gitaar), Bryan “Frankie” Rizzuto (bas), Ephraim Lowell (drums), Travis Colby (keys), Rich Lataille (tenor/alt sax), Doug Wolverton (trompet) en Mark Earley (bariton/tenor sax). Lataille was toen als enige overgebleven van de originele bezetting. Roomful of Blues werd in 1967 geformeerd in Westerly door gitarist Duke Robillard en de pianist Al Copley. Oorspronkelijk gingen ze richting Chicago blues, doch spoedig begonnen ze swing, jump blues, R&B en jazz van de jaren 1940 en 1950 in hun stijl te integreren. Daarvoor breidden ze de band uit met een blazerssectie. In 1977 produceerde de legendarische songwriter Doc Pomus hun eerste album, dat ze in de aandacht inbracht. In 1980 verliet Robillard de band en werd hij vervangen door Ronnie Earl. Roomful of Blues speelde ook regelmatig met bluesgrootheden als Jimmy Witherspoon, Jimmy McCracklin, Roy Brown, Big Joe Turner, Eddie 'Cleanhead' Vinson en Earl King en sterren uit het jump blues circuit van de jaren 1950. In de loop van de jaren traden ze op bij belangrijke festivals, zoals in Europa tijdens het Montreux Jazz Festival. Hun laatste studio album ‘Hook, Line & Sinker’ werd uitgebracht in 2011. In 2013 verscheen er een live album ’45 Live’ en deze maand hun vijfde album bij Alligator Records (hun 19de totaal), ‘In A Roomful of Blues’. Naast Phil Pemberton, Chris Vachon en Rich Lataille bestaat de album line-up verder uit John Turner (bas), Chris Anzalone (drums), Rusty Scott (piano, B3), Alek Razdan (bariton & tenor sax), Carl Gerhard (trumpet) & Rusty Scott (keys). Chris Vachon was de producer en co-songwriter van acht nummers op het album. Op ‘In A Roomful Of Blues’ vind je het hele gamma van Roomful “standaards”. Van de verschroeiende blues van “You Move Me” tot de rokerige ballade “She Quit Me Again” en de funky R&B van het titelnummer van het album. Van het hilarische “Phone Zombies” tot de r'n'roll van “We'd Have A Love Subliem” en zelfs tot de zydeco van “Have You Heard”. Natuurlijk verloochenen ze hun roots niet. Hun jump en swing blues blijft net zo sterk als altijd en is er op de originelen “She's Too Much”, met zijn Latin groove en Cab Calloway blazers en, het rollende “I Can’t Wait”. In de Roomful-traditie heeft de band nieuwe versies gemaakt van de obscure liedjes “What Can I Do?” (oorspronkelijk van R&B legende Buddy Ace) en “Too Much Boogie” (voor het eerst opgenomen door de beroemde songwriter Doc Pomus). Roomful of Blues blijft na vijf decennia nog steeds even enthousiast verder gaan. Het was wel even wachten op hun nieuwe album ‘In A Roomful of Blues’, maar dat maakt het allemaal opwindender. Ook nu weer blijft Roomful of Blues verwonderen! “ We’ve to wait a while for their new album ‘In A Roomful of Blues’, but that makes it all more exciting. Again, Roomful of Blues continues to surprise!... “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans Release: 13/03/2020
Album track list: Album line-up: Discography Roomful of Blues: |
||||||||
|
||||||||
